แด่ใจทุกดวงที่หวงเก้าอี้

สยามรัฐ 17 กพ. 2552

คุณผู้อ่านเคยรู้สึกมั้ยค่ะ ว่าในครั้งหนึ่งที่ชีวิตเราขึ้นสูงแบบสุดๆ เราจะรู้สึกว่าตัวเราเบาเหมือนปุยนุ่น ไม่ว่าจะทำอะไรก็รู้สึกว่า “ฟ้าเปิด งานเข้า เจ้านายรัก” ชีวิตมันช่างดีเสียนี่กระไร วันไหนๆ ก็ช่างเป็นวันของเรา ... เฮ้อ... มีความสุขน่ะมันก็ดี แต่ความแฮ็ปปี้อย่างว่า จะอยู่กับเรานานวันมั้ย ใครจะตอบได้ ดังนั้นถ้ามองอย่างมีสติ เมื่อใดที่สุขใจมากๆ เหมือนกราฟชีวิตได้พุ่งทะยานถึงจุดสูงสุดนั้นล่ะค่ะ เป็นจุดที่ต้องยิ่งระวังและตั้งหลักรอวันที่จะเผชิญกับความทุกข์อีกรอบ
“เมื่อได้ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข
ให้เสกคาถาว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
เมื่อสิ่งเหล่านี้เสื่อม จะได้ไม่ทุกข์ทรมานใจ” (หลวงพี่น้ำฝน)
ถอดความได้ว่า
“To realize human life cycle is to lead you over all sufferings. Once on one
success is gradually resumed and down helplessly. Yet, it is the matter of fact.”
อยากหวงแหนหรือกอดเก็บเก้าอี้ไว้นานๆ ก็ย่อมได้ แต่ถ้ายึดมั่น ถือมั่นจนเกินไป จะดึงชีวิตและจิตใจให้ต่ำลง

ทิชา สุทธิธรรม
************************************************