สยามรัฐ 25 กพ. 2552
เคยสังเกตมั้ยค่ะว่าเหตุใด คนรวยมักจะรวยขึ้น คนจนก็มักจะจนอย่างเดิม หรืออาจจะจนลงมากกว่าเดิม ประเทศที่พัฒนาแล้วก็เห็นพัฒนาได้เจริญก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้นอย่างสหรัฐ จีน ส่วนประเทศที่ยากจน อย่างโซมาเลีย เอธิโอเปีย ก็ยังคงยากจน แร้นแค้น อ่อนด้อยทั้งความเจริญ เทคโนโลยี คุณภาพชีวิต
ความโชคดีประการหนึ่งที่พอจะตอบได้ นั้นคือ คนรวย หรือประเทศที่ร่ำรวย นั้นมีสายป่านที่ไกลกว่า เมื่อเงินทุนถึง ความเจริญก็มา(เงินมางานก็เดิน) อานิสงส์ที่ได้จากการมี “เงินทุน” แล้วนำมา “ต่อทุน” นั้นไม่จบไม่สิ้น นี่ก็เป็นเหตุผลได้ประการหนึ่ง แต่ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด
กรณีศึกษาที่เกิดขึ้นกับประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน ซึ่งขอเรียกว่า
“ประเทศจีน” ณ เวลานี้เป็นช่วงที่ผู้นำประเทศกำลัง “ง่วน” อยู่กับการเยือนต่างประเทศ ประธานาธิบดี หู จิน เทา กำลังเดินทางเยือนทวีปแอฟริกา 4 ประเทศ คือ มาลี เซเนกัล แทนซาเนียและมอริเซียส 4 ประเทศ ที่ถูกมองว่ามีทรัพยากรมีค่าที่น้อย ถ้าเทียบกับประเทศอื่นๆ ในแถบนี้ แต่จีนก็ยังต้องไปเยือน “เพื่อภาพลักษณ์” เพราะหากมัวแต่ไปประเทศที่มั่งคั่งมีสินแร่มากมาย จะกลับกลายถูกมองเป็น “นักแสวงหาผลประโยชน์”
แต่ก็ได้ประโยชน์มาไม่น้อยจากการเป็น “ยักษ์ใหญ่ผู้ตื่นอยู่เสมอ” เพราะแค่ขี้หมูขี้หมา จีนทำข้อตกลงทั้งเรื่องเงินทุน ลงทุนร่วมกัน ช่วยเหลือเรื่องสาธารณูปโภคกับเซเนกัลมาไม่น้อย และเซเนกัลที่หลายประเทศมองข้ามก็ยังมี แร่เหล็ก ทองคำ ให้ขุดได้อีกเหลือเฟือ ในขณะที่ประธานาธิบดีเยือนแอฟริกา รองประธานาธิบดีก็ไม่น้อยหน้า “สี จิ้น ผิง” ก็เดินทางไปเจรจาในเรื่องการค้า การลงทุนกับเวเนซุเอลา ซึ่งก็ประสบความสำเร็จ อย่างงดงาม มีการลงนามความตกลงกันได้ถึง 12 ฉบับ โดยเนื้อหาหลักๆ ที่จีนจะเป็นผู้ให้กู้เงิน เพื่อแลกกับการนำเข้าน้ำมันมากขึ้นจากเวเนซุเอลา (เป็น 1 ในประเทศผู้ผลิตน้ำมันเพื่อการส่งออก OPEC) และจีนก็ยังกระทำการแบบเดียวกันนี้ด้วยกับประเทศรัสเซียด้วยเหตุผลทางการค้า เพราะรัสเซียสามารถส่งออกน้ำมันได้เบอร์ 2 ของโลก แม้จะอยู่นอกกลุ่ม OPEC แค่รัสเซียส่งน้ำมันให้จีนประเทศเดียว ก็ไม่ต้องเหนื่อยหาตลาดไปทั้งปีแล้วมีหรือที่จะไม่สนใจ
หาก “วิริยะ” คือ “ความเพียรพยายาม” ก็ต้องไม่มองข้าม “ยักษ์ใหญ่” อย่างจีนที่ยอม “อดทน” ในความเพียร (อตุสาหะ) จนได้ดีเป็น “ยักษ์ใหญ่ผู้ไม่เคยหลับ” ในยามเศรษฐกิจ “หลับไหล” ย่อม บินไกล หลายพันไมล์กว่า ยักษ์ใหญ่ ที่ลืม “ขับ” เพราะ “หลับ” เพลิน ...
-ทิชา สุทธิธรรม-
******************************
ความโชคดีประการหนึ่งที่พอจะตอบได้ นั้นคือ คนรวย หรือประเทศที่ร่ำรวย นั้นมีสายป่านที่ไกลกว่า เมื่อเงินทุนถึง ความเจริญก็มา(เงินมางานก็เดิน) อานิสงส์ที่ได้จากการมี “เงินทุน” แล้วนำมา “ต่อทุน” นั้นไม่จบไม่สิ้น นี่ก็เป็นเหตุผลได้ประการหนึ่ง แต่ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด
กรณีศึกษาที่เกิดขึ้นกับประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน ซึ่งขอเรียกว่า
“ประเทศจีน” ณ เวลานี้เป็นช่วงที่ผู้นำประเทศกำลัง “ง่วน” อยู่กับการเยือนต่างประเทศ ประธานาธิบดี หู จิน เทา กำลังเดินทางเยือนทวีปแอฟริกา 4 ประเทศ คือ มาลี เซเนกัล แทนซาเนียและมอริเซียส 4 ประเทศ ที่ถูกมองว่ามีทรัพยากรมีค่าที่น้อย ถ้าเทียบกับประเทศอื่นๆ ในแถบนี้ แต่จีนก็ยังต้องไปเยือน “เพื่อภาพลักษณ์” เพราะหากมัวแต่ไปประเทศที่มั่งคั่งมีสินแร่มากมาย จะกลับกลายถูกมองเป็น “นักแสวงหาผลประโยชน์”
แต่ก็ได้ประโยชน์มาไม่น้อยจากการเป็น “ยักษ์ใหญ่ผู้ตื่นอยู่เสมอ” เพราะแค่ขี้หมูขี้หมา จีนทำข้อตกลงทั้งเรื่องเงินทุน ลงทุนร่วมกัน ช่วยเหลือเรื่องสาธารณูปโภคกับเซเนกัลมาไม่น้อย และเซเนกัลที่หลายประเทศมองข้ามก็ยังมี แร่เหล็ก ทองคำ ให้ขุดได้อีกเหลือเฟือ ในขณะที่ประธานาธิบดีเยือนแอฟริกา รองประธานาธิบดีก็ไม่น้อยหน้า “สี จิ้น ผิง” ก็เดินทางไปเจรจาในเรื่องการค้า การลงทุนกับเวเนซุเอลา ซึ่งก็ประสบความสำเร็จ อย่างงดงาม มีการลงนามความตกลงกันได้ถึง 12 ฉบับ โดยเนื้อหาหลักๆ ที่จีนจะเป็นผู้ให้กู้เงิน เพื่อแลกกับการนำเข้าน้ำมันมากขึ้นจากเวเนซุเอลา (เป็น 1 ในประเทศผู้ผลิตน้ำมันเพื่อการส่งออก OPEC) และจีนก็ยังกระทำการแบบเดียวกันนี้ด้วยกับประเทศรัสเซียด้วยเหตุผลทางการค้า เพราะรัสเซียสามารถส่งออกน้ำมันได้เบอร์ 2 ของโลก แม้จะอยู่นอกกลุ่ม OPEC แค่รัสเซียส่งน้ำมันให้จีนประเทศเดียว ก็ไม่ต้องเหนื่อยหาตลาดไปทั้งปีแล้วมีหรือที่จะไม่สนใจ
หาก “วิริยะ” คือ “ความเพียรพยายาม” ก็ต้องไม่มองข้าม “ยักษ์ใหญ่” อย่างจีนที่ยอม “อดทน” ในความเพียร (อตุสาหะ) จนได้ดีเป็น “ยักษ์ใหญ่ผู้ไม่เคยหลับ” ในยามเศรษฐกิจ “หลับไหล” ย่อม บินไกล หลายพันไมล์กว่า ยักษ์ใหญ่ ที่ลืม “ขับ” เพราะ “หลับ” เพลิน ...
-ทิชา สุทธิธรรม-
******************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น