สยามรัฐ 13 ก.ค. 2552
คงยังไม่น่าเบื่อพอที่จะพูดถึงไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ 2009 ที่คร่าชีวิตคนไทยกันรายวัน ปัญหาที่เป็นข้อสงเกต คือ คนมากมายที่รับเชื้อแต่กลับถูกปฎิเสธว่า “ไม่เป็นไข้หวัด 2009” ในเบื้องแรก น่าแปลกและอดสงสัยแบบคนที่ไม่ได้เป็นแพทย์ไม่ได้ว่า เหตุใดเรื่อง “เชื้อโรค” ง่ายๆ จึงวินิจฉัยไม่เจอ (ยังคงลังเลสงสัย : วิจิกิจฉา)ต้องรอจนย้ายโรงพยาบาลและใกล้กลับบ้านเก่า แพทย์ถึงเริ่ม “เดา” ได้ว่าติดหวัดใหญ่ 2009 รอจนวันใกล้ “เผา” โน่นเหล่ะ ถึงจะ “ชัวร์” (วิบากกรรมแท้ๆ)
บรรดาสถานที่สุ่มเสี่ยงเป็นแหล่งแพร่เชื้อ เช่น โรงเรียนกวดวิชา ที่ถูกสั่งปิด 2 สัปดาห์ ก็ ดิ้น กันสุดฤทธิ์ บอกรัฐบาลเข้าใจ “ผิด” ถ้าโรงเรียนกวดวิชาผิดจริง ป่านนี้ คงมีคนติดเป็นแสนๆ และออกมาแถลงกันโครมใหญ่
อันนี้ไม่ได้ว่าใคร สถานที่ใด ที่เป็น Public Place ที่สาธารณะมันก็เป็น “แหล่งกระจากเชื่อทั้งสิ้น” จะเกมส์ตู้ เกมส์ร้าน หรือบ้านที่มีคนอยู่หลายคน โรงเรียนกวดวิชาจะมาบ่นนั้นไม่สมเหตุสมผล “คน” ต้องรับความจริง
เรื่อง “หวัดใหญ่” ถือว่า “หละหลวม” ตั้งแต่ “ต้นตอ” ตอนมันยังไม่เข้ามาในบ้านเรา ก็ไม่รู้จักหามาตรการป้องกันรัดกุม พอเข้ามาแบบ “รัวๆ” คนจัดการ (รู้กันอยู่ว่าใคร) เลยมั่วๆ ไปไม่ถูกหนักๆ เข้า “เอามันแค่ยอดคนป่วยเพิ่ม ยอดคนตายเพิ่ม” แต่ล้มเหลวเรื่องมาตรการ
รัฐบาลบอกจะรอให้ตายถึง 1.5 ล้านคน ค่อยปิดประเทศ แม่เจ้า!! นานไปมั้ย ดูเม็กซิโกสิ ปิดประเทศหยุดกิจกรรมเศรษฐกิจไม่เท่าไร่ทำไมข่าวเริ่มเงียบหาย คนตาย...น้อยลงทันตา
จะลองดู “จีน” บ้างก็เข้าท่า ใครป่วยเกิน 37.5 องศา ห้ามลงจากเครื่องมาแพร่เชื้อ เด็ดขาดแบบนี้ก็ดี ป่านนี้ยังไม่มีคนตาย !!
-ทิชา สุทธิธรรม-
**************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น