สยามรัฐ 15 ก.ค. 2552
ยังคงคาใจอยู่จนทุกวันนี้ค่ะ วันนี้คุณแม่มาเล่าให้ฟังว่าไปพบหมอ (แพทย์) อายุรกรรม เพื่อปรึกษาเรื่อง “หวัด 2009” ด้วยความกังวลว่าตัวเองจะเป็น จากนั้นก็ได้ยินได้ฟัง คุณหมอ พูดว่า “สื่อน่ะ” ตีข่าวกันจนเว่อร์ ทำเหมือนเป็นสิ่งที่น่ากลัว รุนแรง จริงๆ มันก็แค่ “ไข้หวัดใหญ่ธรรดา” ที่อาการไข้สูงไม่ลด
ดิฉันเลยย้อนถามไปหน่อย “แล้วไอ้ที่มีคนตายกันล่ะ ธรรมดามั้ย” แม่บอก “นั่นมันสำหรับคนที่มีโรคแทรกซ้อนอยู่แล้ว” แต่ she ก็บอกว่า she ปวดหัว กลัวอยู่เหมือนกัน ว่าไม่ได้นะค่ะ คุณผู้อ่านทั้งหลาย
ในความเห็นส่วนตัวของดิฉัน “นี่คืองานใหญ่ที่บั่นทอนอายุของรัฐบาลชุดนี้”
ปาฏิหาริย์มีจริง ค่ะ แค่ปลากระป๋องยัง “ม่อง” เด้งจากครม. ได้ นับประสาอะไร กับ หวัดที่ทำคนถึงตาย โดยรัฐบาลทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า “เฝ้าดูดาย” เห็นแล้วขัดใจแทน แม้นว่า “อุเบกขา” (การวางเฉย) ซะบ้างจะเป็นทางสายกลางกับชีวิต ดิฉันอดคิดไม่ได้ว่า “คงไม่ถูกเวลา” ซะละมั้ง
แต่ที่มาแน่ๆ แบบถูกเวลาคงเป็นเรื่องของ “พันธบัตร ออมทรัพย์ ไทยเข้มแข็ง” ที่โดนใจอย่างแรงในหมู่ ผู้สูงอายุ ดอกเบี้ยเฉลี่ยที่ 4% เป็นความหวังคนชราโดยแท้ อยากจะเสนอแนะคุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย กันนิดหน่อยค่ะ อยากให้คิดยาวๆ มองไกลๆ ถ้าลงทุนอะไรในเวลาที่ยาวนาน ซึ่งอาจนานเกินกว่าที่ “ท่านๆ” จะอยู่ไหว (อะไรๆก็เกิดขึ้นได้) ก็ต้องถ่ายเท “มรดก พันธบัตร” ไว้ให้ลูกหลานท่านบ้างน่าจะดีนะค่ะ อย่างน้อยจะได้มีผู้รับช่วงต่อ หรือถ้าท่านๆ ล่วงเลยจนเกิน 70-80 ขวบปีไปแล้วละก็ ซื้อไปอาจไม่ไหวจะอยู่ครบกำหนดไถ่ถอน เก็บเงินพักผ่อน อยู่บ้านรักษาตัว น่าจะดีกว่า อย่าเพิ่งต่อว่าหลานคนนี้หนา ปรารถนาดีจากใจ!!
-ทิชา สุทธิธรรม-
**************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น